داستان مردی که 17 سال چشم رو هم نذاشت + فیلم

اتفاق عجیب در برنامه خندوانه مردی که ۱۷ سال نخوابیده. رامبد جوان در برنامه ی خندوانه از مردی صحبت کرد که 17 سال نخوابیده و از اتفاق هایی که باعث رخ دادن این موضوع شده بود توضیح داد. در ادامه فیلم برنامه خندوانه را تماشا کنید.

جهت تماشای فیلم زیر فیلتر شکن خود را خاموش کنید

 ابراهیم تحصیلاتش را تا کارشناسی ارشد رشته مدیریت ورزشی پیش برده است، اما شغلش با تحصیلاتش مرتبط نیست، او برای گذران زندگی در یکی از مجموعه‌های مربوط به شهرداری آستانه کار می‌کند و پاکبان است "عاشق فوتبال هستم و در سال ۱۳۸۴ برای اینکه وارد تیم جوانان ملوان شوم، برای تست به باشگاه می‌رفتم، در یکی از روزهای گرم شهریور بعد از انجام تست برای شنا به دریا رفتم تا گرمای تابستان را با خنکای آبی دریا از تن به در کنم. بعد از کمی شنا در آب ناگهان متوجه شدم که زیر پایم خالی شده و به عمق آب کشیده می‌شوم، در حال دست‌وپا زدن از هوش رفتم و دیگر چیزی را به یاد نمی‌آورم، چندی بعد چشم‌هایم را در بیمارستان باز کردم، از اطرافیانشمتوجه شدم که صیادان نجاتم دادند."

او بعد از این حادثه چند ساعت به کما می‌رود و بعد از اینکه از کما درمی‌آید، برای مدتی کوتاه حافظه‌اش را از دست می‌دهد، از بیمارستان مرخص می‌شود و به خانه برمی‌گردد، شب اولی را که در خانه  کنار خانواده‌اش سپری می‌کند، خوابش نمی‌برد و گمان می‌کند این خستگی و نگرانی بعد از به هوش آمدن است که مانع خوابش شده، اما ماجرا چیز دیگری بود...

 ابراهیم منتظر بهبود شرایط می ماند، اما اوضاع سخت‌تر و عرصه برایش تنگ‌تر می‌شد، چرا که بعد از گذشت دو ماه هنوز نمی‌توانست، به خواب برود و سر درد، چشم درد، تهوع، بی‌حالی و خون دماغ شدن به سراغش می آید، سه سال از شدت بی‌حالی و عمده مشکلاتی که بی‌خوابی برایش به وجود آورده در بیمارستان بستری ‌شد.

 او زندگی و آینده‌اش را چیزی فراتر از وضع موجود تصور می‌کند " تاب و تحمل اینکه عمرم را به بیماری بگذرانم، برایم سخت است، خودم را جمع‌وجور می‌کنم تا شرایط را بهتر و بهتر کنم."

ابراهیم عطایی، تصمیم به درمان می‌گیرد و چندین پزشک و روانشناس او را معاینه می‌کنند تا چاره‌ای برای مشکلش بیابد "حدس برخی متخصصان  این است که بر اثر شوک و ترسی که در دریا و هنگام غرق شدن به بدن وارد شده نمی‌توانم بخوابم و برخی دیگر علت را نرسیدن اکسیژن به مغز و عدم کارایی مغز در قسمت مربوط به خواب می دانند، هیچ کدام از داروهای خواب‌آور هم بر روی من تاثیری ندارد."

۱۴ سال گذشته و هنوز خواب به چشمان ابراهیم نیامده، چشمان روشن و آرام او دیگر خواب را از خاطر برده‌اند و به خواب فرورفتن و دیدن رویاهای شیرین برایش به یک آمال دست نیافتنی بدل شده است. او با بغضی کهنه در گلویش می‌گوید"بی‌خوابی حس‌وحال زندگی را از من ربوده، اما همه سعی‌ام بر این است که از پا در نیایم و پرقدرت‌تر از دیروز به راهم ادامه بدهم، شب‌ها برای فرار از فکر آزاردهنده نخوابیدن پیاده در شهر قدم می‌زنم، کتاب را همدم شب‌های خالی از خوابم می‌کنم تا ساعت بگذرد و با دیدن سپیدی روز تاریکی نخوابیدن را برای چند ساعت از ذهنم دور می‌کنم."  " هنوز راهی برای درمان نیافته‌ام، سوختن و ساختن تنها راهی است که در پیش گرفتم، پدر و مادر وخانواده‌ام خیلی ناراحت هستند، آنها به جز محبت کار دیگری از دستشان برنمی‌آید، ورزش را رها نکرده‌ام تا هم سرگرم باشم و هم توان جسمی خود را از دست ندهم، دویدن شبانه مرا به یک دونده در رشته دوومیدانی تبدیل کرد و تا به حال رکوردهای مختلفی برای شهر، استان و کشورم ثبت کرده‌ام، دویدن از آستانه اشرفیه تا عراق، مشهد، قم، تهران و چندین رکورد دیگر را به اسم خود به ثبت رسانده‌ام."

تحریم مانع ثبت رکورد جهانی‌ ابراهیم با عنوان ۳۰ ساعت دویدن بدون خواب و استراحت شده است "چون تحریم هستیم، نماینده گینس برای ثبت رکورد من نتوانسته به ایران بیاید و این رکورد تاکنون در گینس ثبت نشده است."