اگر افسردگی دارید این مطلب را بخوانید

داروهای ضد افسردگی یک انتخاب درمانی محبوب برای افسردگی هستند. اگرچه داروهای ضد افسردگی ممکن است افسردگی را درمان نکنند، اما می توانند علائم را کاهش دهند.

اولین داروی ضد افسردگی که امتحان می کنید ممکن است خوب عمل کند اما اگر علائم شما را تسکین ندهد یا باعث ایجاد عوارض جانبی شود که شما را آزار می دهد، ممکن است لازم باشد داروی دیگری را امتحان کنید.

انواع بسیاری از داروهای ضد افسردگی در دسترس هستند و به احتمال زیاد بتوانید یکی از آنها را پیدا کنید که برای شما مفید باشد و گاهی اوقات ترکیبی از داروها نیز ممکن است یک گزینه مناسب باشد.

انتخاب داروی ضد افسردگی

انواع زیادی از داروهای ضد افسردگی در دسترس هستند که به روش های کمی متفاوت عمل می کنند و عوارض جانبی متفاوتی دارند. هنگام انتخاب یک داروی ضد افسردگی که احتمالاً برای شما خوب عمل می کند، پزشک شما ممکن است موارد زیر را در نظر داشته باشد:

    علائم خاص شما: علائم افسردگی ممکن است متفاوت باشد و یک داروی ضد افسردگی ممکن است علائم خاصی را بهتر از دیگری تسکین دهد. به عنوان مثال، اگر مشکل خواب دارید، یک داروی ضد افسردگی که باعث آرامش یا خواب آلودگی برخی افراد می شود، ممکن است گزینه خوبی باشد.

    عوارض جانبی احتمالی: عوارض جانبی داروهای ضد افسردگی از دارویی به داروی دیگر و از فردی به فرد دیگر متفاوت است. عوارض جانبی آزاردهنده، مانند خشکی دهان، حالت تهوع، افزایش وزن یا عوارض جانبی جنسی، می تواند ادامه درمان را دشوار کند. عوارض جانبی عمده احتمالی را با پزشک یا داروساز خود در میان بگذارید.

    برای یکی از بستگان نزدیک مناسب بوده است: اینکه یک دارو برای یکی از خویشاوندان خونی، مانند والدین یا خواهر و برادر چگونه کار می کند، می تواند نشان دهد که چقدر ممکن است برای شما موثر باشد. همچنین، اگر یک داروی ضد افسردگی در گذشته برای افسردگی شما موثر بوده است، ممکن است دوباره خوب عمل کند.

    تداخل با سایر داروها: برخی از داروهای ضد افسردگی در صورت مصرف با سایر داروها می توانند واکنش های خطرناکی ایجاد کنند.

    بارداری یا شیردهی: تصمیم برای استفاده از داروهای ضد افسردگی در دوران بارداری و شیردهی بر اساس تعادل بین خطرات و فواید آن است. به طور کلی، خطر نقایص مادرزادی و سایر مشکلات برای نوزادان افرادی که در دوران بارداری داروهای ضد افسردگی مصرف می کنند، کم است. با این حال، برخی از داروهای ضد افسردگی، مانند پاروکستین (Paxil، Pexeva)، در دوران بارداری منع می شوند.

    سایر شرایط سلامتی: برخی از داروهای ضدافسردگی ممکن است در صورت داشتن شرایط خاص روحی یا جسمی مشکلاتی را ایجاد کنند. از سوی دیگر، برخی از داروهای ضد افسردگی ممکن است به درمان سایر شرایط سلامت جسمی یا روانی همراه با افسردگی کمک کنند. به عنوان مثال، بسیاری از داروهای ضد افسردگی ممکن است علائم اختلالات اضطرابی را تسکین دهند. بوپروپیون ممکن است به شما در ترک سیگار کمک کند. نمونه های دیگر عبارتند از استفاده از دولوکستین (سیمبالتا، دریزالما اسپرینکل) برای کمک به علائم درد یا فیبرومیالژیا، یا استفاده از آمی تریپتیلین برای جلوگیری از میگرن.

    هزینه و پوشش بیمه سلامت: برخی از داروهای ضد افسردگی ممکن است گران باشند، بنابراین بپرسید که آیا نسخه عمومی موجود است یا خیر و در مورد اثربخشی آن صحبت کنید. همچنین دریابید که آیا بیمه درمانی شما داروهای ضد افسردگی را پوشش می دهد یا خیر و آیا محدودیتی در مورد پوشش آنها وجود دارد یا خیر.

انواع داروهای ضد افسردگی

بسیاری از متخصصان سلامت روان بر این باورند که برخی از مواد شیمیایی مغز به نام انتقال دهنده های عصبی با افسردگی مرتبط هستند، به ویژه سروتونین، نوراپی نفرین و دوپامین. اکثر داروهای ضد افسردگی با تأثیر بر این انتقال دهنده های عصبی که گاهی اوقات پیام رسان های شیمیایی نامیده می شوند، به کاهش افسردگی کمک می کنند و به ارتباط بین سلول های مغز کمک می کنند. هر یک از انواع داروهای ضد افسردگی به روش های کمی متفاوت بر این انتقال دهنده های عصبی تأثیر می گذارد.

انواع بسیاری از داروهای ضد افسردگی در دسترس هستند، از جمله:

    مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs): پزشکان اغلب با تجویز SSRI شروع می کنند. این داروهای ضدافسردگی عموماً عوارض جانبی آزاردهنده کمتری ایجاد می‌کنند و در دوزهای درمانی بالاتر نسبت به سایر انواع ضدافسردگی کمتر مشکل ایجاد می‌کنند. SSRI ها شامل فلوکستین (پروزاک)، پاروکستین (پاکسیل، پکسوا)، سرترالین (زولوفت)، سیتالوپرام (سلکسا) و اسیتالوپرام (لکساپرو) هستند.

    مهارکننده های بازجذب سروتونین و نوراپی نفرین (SNRIs): نمونه هایی از SNRI ها عبارتند از دولوکستین (Cymbalta، Drizalma Sprinkle)، ونلافاکسین (Effexor XR)، دسوونلافاکسین (Pristiq) و لوومیلناسیپران (Fetzima).

    داروهای ضد افسردگی غیر معمول: این داروهای ضدافسردگی غیر معمول نامیده می شوند زیرا به طور منظم در هیچ یک از دسته بندی های ضد افسردگی دیگر قرار نمی گیرند. داروهای ضد افسردگی که معمولاً در این دسته تجویز می شوند عبارتند از ترازودون، میرتازاپین (رمرون)، ورتیوکستین (Trintellix)، ویلازودون (Viibryd) و بوپروپیون (Forfivo XL، Wellbutrin SR، و غیره). بوپروپیون یکی از معدود داروهای ضد افسردگی است که اغلب با عوارض جانبی جنسی همراه نیست.

    داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای: داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای، مانند ایمی پرامین، نورتریپتیلین (پاملور)، آمی تریپتیلین، دوکسپین و دزیپرامین (Norpramin) - نسبت به داروهای ضد افسردگی جدیدتر عوارض جانبی بیشتری ایجاد می کنند. بنابراین داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای معمولاً تجویز نمی شوند مگر اینکه ابتدا داروهای ضد افسردگی دیگر را بدون بهبودی امتحان کرده باشید.

    مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOIs): MAOIها، مانند ترانیل سیپرومین (پارنات)، فنلزین (ناردیل) و ایزوکاربوکسازید (مارپلان) ،ممکن است اغلب زمانی که سایر داروها تاثیری نداشته باشند، تجویز شوند. این به این دلیل است که آنها می توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند. استفاده از MAOI به دلیل تداخلات خطرناک (یا حتی کشنده) با غذاهای حاوی تیرامین، مانند پنیرهای خاص، ترشی ها و شراب و برخی داروها از جمله داروهای ضد درد، ضد احتقان ها و برخی مکمل های گیاهی نیاز به یک رژیم غذایی سخت دارید. سلژیلین (Emsam)، یک MAOI که به صورت چسب روی پوست خود می چسبانید، ممکن است عوارض جانبی کمتری نسبت به سایر MAOI ها ایجاد کند. این داروها را نمی توان با SSRI یا سایر داروهایی که سروتونین را افزایش می دهند ترکیب کرد.

    سایر داروها: پزشک شما ممکن است ترکیب دو داروی ضد افسردگی را توصیه کند یا ممکن است داروهای دیگری را برای بهبود اثرات ضد افسردگی اضافه کند. نمونه هایی از داروهای تقویت کننده ضد افسردگی عبارتند از: آریپیپرازول (Abilify)، کوتیاپین (Seroquel) و لیتیوم (Lithobid).

داروهای ضد افسردگی و خطر خودکشی

اکثر داروهای ضد افسردگی به طور کلی بی خطر هستند، اما سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) ایجاب می کند که همه داروهای ضد افسردگی هشدار نیز داشته باشند. در برخی موارد، کودکان، نوجوانان و جوانان زیر 25 سال ممکن است در هنگام مصرف داروهای ضد افسردگی، به ویژه در چند هفته اول پس از شروع یا زمانی که دوز آن تغییر می کند، افکار یا رفتار خودکشی افزایش یابد.

    هر فردی که داروی ضد افسردگی مصرف می کند باید از نظر بدتر شدن افسردگی یا رفتار غیرعادی به دقت تحت نظر باشد. اگر شما یا شخصی که می شناسید در هنگام مصرف یک داروی ضد افسردگی افکار خودکشی دارید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید یا کمک اضطراری دریافت کنید.

به خاطر داشته باشید که داروهای ضد افسردگی با بهبود خلق و خوی احتمال بیشتری دارد که خطر خودکشی را در دراز مدت کاهش دهند.

چه نکاتی را رعایت کنیم؟

برای به دست آوردن بهترین نتیجه از یک داروی ضد افسردگی:

    صبور باشید: هنگامی که شما وپزشک خود یک داروی ضد افسردگی را انتخاب کردید، ممکن است در عرض چند هفته شاهد بهبودی باشید، اما ممکن است شش هفته یا بیشتر طول بکشد تا کاملاً مؤثر باشد. با برخی از داروهای ضد افسردگی، می توانید بلافاصله دوز کامل را مصرف کنید. در مورد بقیه، ممکن است لازم باشد به تدریج دوز خود را افزایش دهید. در حالی که منتظر اثرگذاری داروی ضد افسردگی هستید، با پزشک یا درمانگر خود در مورد مقابله با علائم افسردگی صحبت کنید.

    داروی ضد افسردگی خود را به طور مداوم و با دوز صحیح مصرف کنید: اگر به نظر می رسد داروی شما کار نمی کند یا عوارض جانبی آزاردهنده ای ایجاد می کند، قبل از ایجاد هر گونه تغییر با پزشک خود تماس بگیرید.

    ببینید آیا عوارض جانبی بهبود می یابند. بسیاری از داروهای ضد افسردگی عوارض جانبی ایجاد می کنند که با گذشت زمان بهبود می یابند. به عنوان مثال، عوارض جانبی اولیه هنگام شروع SSRI می تواند شامل خشکی دهان، حالت تهوع، حرکات شل روده، سردرد و بی خوابی باشد، اما این عوارض معمولاً با تطبیق بدن با داروهای ضد افسردگی از بین می روند.

    اگر داروی شما به خوبی عمل نمی کند گزینه های دیگر را امتحان کنید: اگر بعد از چند هفته عوارض جانبی آزاردهنده ای داشتید یا هیچ بهبود قابل توجهی در علائم خود نداشتید، با پزشک خود در مورد تغییر دوز، امتحان یک ضد افسردگی متفاوت، یا افزودن یک ضد افسردگی دوم یا داروی دیگر صحبت کنید. ترکیب دارویی ممکن است برای شما بهتر از یک داروی ضد افسردگی منفرد عمل کند.

    روان درمانی را امتحان کنید: در بسیاری از موارد، ترکیب یک داروی ضد افسردگی با گفتار درمانی، به نام روان درمانی، مؤثرتر از مصرف یک داروی ضد افسردگی به تنهایی است. همچنین می تواند به جلوگیری از بازگشت افسردگی شما پس از بهبودی کمک کند.

    بدون صحبت با پزشک خود، مصرف یک داروی ضد افسردگی را متوقف نکنید: برخی از داروهای ضد افسردگی می توانند علائم قابل توجهی مانند عوارض ترک ایجاد کنند، مگر اینکه به آرامی دوز خود را کاهش دهید. ترک ناگهانی سیگار ممکن است باعث تشدید افسردگی شود.

    از مصرف الکل و داروهای تفریحی پرهیز کنید: ممکن است به نظر برسد که الکل یا مواد مخدر علائم افسردگی را کاهش می دهند، اما در دراز مدت به طور کلی علائم را بدتر می کنند و درمان افسردگی را سخت تر می کنند. اگر برای مشکلات الکل یا مواد مخدر به کمک نیاز دارید با پزشک یا درمانگر خود صحبت کنید.